บทที่ 16 ตอนที่16.อารมณ์พาไป(จบ)

"คุณนะ! อย่าค่ะ! อย่า!"ร่างบางดิ้นเร่าๆ เมื่อใบหน้าหล่อเหลาป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆชายโครง ขนอ่อนพากันเรียงตัว รู้สึกสยิวกาย เมื่อไรเคราเขียวครึ้มสัมผัสกับผิวเนื้อบริเวณนั้น มือบางผลักใบหน้าชายหนุ่ม เพื่อให้หลุดพ้นจากสิ่งที่เขากำลังทำอยู่นี้ สติที่เหลืออยู่น้อยนิดพยายามทำงาน ต้องไม่ใช่แบบนี้ คำว่าอารมณ์พา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ